کدهای بازیافت پلاستیک چیست

کدهای بازیافت پلاستیک چیست ؟

آیا تاکنون متوجه اعدادی که در داخل نماد بازیافت روی اکثر مواد پلاستیکی نقش بسته است، شده اید؟ بسیاری از افراد تصور می کنند که این نماد به معنی بازیافت است، در حالی که این اعداد یک کد شناسایی رزین است که نشان دهنده نوع پلاستکی است که در ماده به کار رفته است. نماد بازیافت موجود در محصولات پلاستیکی نشان دهنده این است که یک محصول قابل بازیافت است یا خیر. پلاستیک های دارای شماره 1(PET) و یا شماره 2(HDPE) از رایج ترین پلاستیک های بازیافتی هستند. با شناخت کدهای بازیافت پلاستیک، می توان موادی که قابل بازیافت هستند را انتخاب کرد. در ادامه به هفت طبقه بندی استاندار پلاستیک اشاره می کنیم.

شماره 1- PET (پلی اتیلن ترفتالات)

PET یک پلاستیک سخت و شفاف است که اغلب به عنوان ماده اولیه در پخش محافظ غذا و ظروف یکبار مصرف انواع نوشیدنی مانند بطری های آب و نوشیدنی، ظروف روغن نباتی، ظروف کره بادام زمینی و برخی ظروف آماده مواد غذایی منجمد استفاده می شود. پلی اتیلن ترفتالات به عنوان گسترده ترین پلاستیک بازیافت شده در جهان شناخته می شود. محصولات استفاده شده از PET باید حتما بازیافت شوند و تنها در مصارفی مانند الیاف برای فرش و کاپشن های پشمی، پوشاک، کیف های دستی، ظروف مخصوص غذا و نوشیدنی (بطری) و اقلام غیر غذایی فیلم و ورق بند زدن استفاده می شوند.

شماره 2- HDPE (پلی اتیلن با چگالی بالا)

HDPE به عنوان یک پلاستیک سخت اغلب برای پاک کننده های خانگی، بطری های شامپو و ظورف ماست استفاده می شوند. در ییشتر موارد برای تولید کننده کیسه زباله  از این نوع ماده استفاده می شود. این نوع ماده یکی از ساده ترین پلیمرهای پلاستیکی برای بازیافت هستند. اکثر شرکت های بازیافت مواد HDPE را جمع آوری کرده و آنها را به تاسیسات بزرگ می برند تا پردازش کنند، چون اگر پلاستیک های دیگر در این محصولات وجود داشته باشند ممکن است محصولات نهایی بازیافت را خراب کنند. محصولات بازیافت شده این دسته در بطری ها برای اقلام غیر غذایی (شامپو، صابون، پاک کننده و غیره)، سطل های زباله، گلدان گل، فیلم و ورق، و سایر موارد دیگر استفاده می شوند.

شماره 3-  PVC  (پلی وینیل کلرید)

پلی وینیل کلرید به سختی PET و HDPE نیست. از این نوع پلاستیک در انواع لوله کشی، بطری و سایر موارد دیگر استفاده می شود. عمر متوسط PVC حدودا 30 سال است و در برخی از موارد به 50 سال و حتی بیشتر نیز می رسد. در پلی وینیل کلرید حدودا 56 درصد کلر وجود دارد و همجچنین سطوح بالایی از مواد افزودنی خطرناک در آن وجود دارد، در نتیجه برای بازیافت این ماده باید سایر پلاستیک ها را از آنها جدا کرد. از محصولات بازیافت شده این دسته پلاستیک در کابل های برق، بسته بندی، تولید ورق، کفپوش و سایر موارد دیگر استفاده می شود. از محصولات بازیافتی پلی وینیل کلرید نباید برای کاربرد مواد غذایی و در دسترس کودکان باشد.

شماره 4– LDPE (پلی اتیلن کم چگالی)

LPDE یک نوع پلاستیک انعطاف پذیر است که اغلب در کیسه های نان، کیسه های مواد غذایی منجمد و کیسه های پلاستیکی خرید و برخی از لباس ها و مبلمان استفاده می شوند. پلی اتیلن کم چگالی در مقایسه با سایر دسته بندی های دیگر پلاستیک، از خطر کمتری برخوردار هستند. امروزه بیشتر این دسته از مواد را بازیافت می کنند، برای بازیافت این دسته از پلاستیک باید پلاستیک های دیگر از آن جدا کرد. در بعضی موارد ممکن است نتوان این محصولات را بازیافت کرد. بعد از بازیافت می توان از آنها در کاشی کف و روکش، مبلمان، فیلم و ورق، سطل های زباله و سایر موارد دیگر استفاده کرد.

شماره 5- PP (پلی پروپیلن)

این دسته از پلاستیک را معمولا در درپوش ها، برخی ظروف ماست، بطری های دارو و نی استفاده می شوند. پس از جمع آوری، مرتب سازی، تمیز کردن، پردازش این محصولات را بازیافت و دوباره از آنها استفاده می کنند. PP را در نزدیک به دمای 250 درجه سانتی گراد برای رهایی از مولکول های آینده حرارت می دهند و مولکول های باقیمانده را تحت خلا و انجماد در دمای 140 درجه سانتی گراد حذف می کنند. محصولات تولید شده پس از این فرآیند را می توان با PP بکر تا 50٪ ترکیب کرد.

شماره 6- PS (پلی استایرن)

پلی استایرن را می توان به راحتی شکل داد، در نتیجه قابل استفاده در موارد زیادی هستند. از آنها بیشتر به عنوان فنجان قهوه یکبار مصرف و ظروف غذا استفاه می شوند. بازیافت این نوع پلاستیک چالش برانگیز و گران است زیرا چگالی کم و به طور متوسط 98 درصد هوا دارد. این نوع پلاستیک اگر در مجاورت حرارت قرار گیرند سمی و سرطان زا هستند. از بازیافت آنها به عنوان عایق حرارتی، کارتن های تخم مرغ، بسته بندی محافظ، روکش دوربین یا کاست فیلم و سایر موارد دیگر استفاده می شوند.

شماره 7- سایر موارد

سایر پلاستیک ها مانند پلی اورتان، پلی آمید و آلیاژهای پلاستیکی را می توان در بطری های آب سرد، ظروف بزرگ پلاستیکی یافت. برای مثال پلی کربنات جز این دسته پلاستیک است که برای بازیافت آن نیاز به مواد شیمیایی دارد. پلاستیک هایی که جز این دسته قرار می گیرند شامل اقلام پلاستیکی چند رزینی و مخلوط هستند، بازیافت این محصولات دشوار است.